Kopieer de link van het artikel

Xander De Bouw (26) ontvangt ons in de kelder van huize De Bouw, die sinds kort is omgedoopt tot The Basement. Hij helpt er iedereen die dat wil zowel fysiek als mentaal de gezondste versie van zichzelf te worden, zoals te zien is in de Play4-serie Personal Trainers. De jonge De Bouw las net de vernietigende Humo-recensie en haalt lachend zijn gebeeldhouwde schouders op. Niet alleen zijn lichaam is een overtuigend uithangbord voor zijn coachingaanpak, ook zijn reactie: ‘Negatieve commentaren kunnen me niet deren.’

Xander De Bouw: “Neen. Ik dacht een tijd alleen maar in tekorten, net zoals jij doet, volgens mij.”

“Voordat ik mensen hier begin te begeleiden, maak ik een analyse. Als ik nu van jou een analyse moest maken, dan zou de manier waarop je hier net binnenstormde me al meteen heel veel vertellen. ‘Ik ben mijn telefoon vergeten!’, zei je, en: ‘Ik ben bijna zonder benzine gevallen en heb snel vijf euro getankt.’ Dat je maar vijf euro tankt, betekent al dat je denkt in tekorten.”

“Maar je hebt ook mensen die niet rijk zijn die daar totaal niet op letten. Dat je meteen zegt: ‘Ik ben niet rijk’, bevestigt dat je in tekorten denkt. Dat is heel erg yang.”

“Ik heb oosterse geneeskunde en psychologie gestudeerd en die is gebaseerd op het idee van yin en yang. Dat zijn twee tegengestelde principes waarvan alle aspecten van het leven doordrongen zijn. Samentrekkende bewegingen zijn yang en uitzettende bewegingen zijn yin. Yang is bijvoorbeeld: presteren, orde, streng zijn voor jezelf, méér willen. Yin is: gevoelig, empathisch, open. Jouw constitutie is eerder yin – je bent groot en slank…”

“Ja, dat is hoe je geboren bent, zeg maar: je wezen. Iemand die yin is, is gevoelig en kan niet zo goed functioneren onder stress. Mijn constitutie is ook yin. Yang-mensen vinden stress best fijn. Ze houden van presteren en de stress drijft hen vooruit.”

“Ja, je condítie is yang – nogal verkrampt: ‘Aaaah, ik heb geen geld, ooh, ik ben mijn gsm vergeten.’ Met andere woorden: ‘Ik kom tekort.’ Denken in tekorten is yang. Je conditie is de toestand waarin je je op dit ogenblik bevindt. Die wordt beïnvloed door wat je doet of niet doet, hoe je tegen jezelf spreekt en welke overtuigingen je hebt gecreëerd om overeind te blijven. Die overtuigingen bepalen dan weer welk pad je bewandelt.”

“Net als jij dacht ik lang dat ik te weinig had van alles: te weinig zelfvertrouwen, te weinig spieren, te weinig liefde...”

“Dat is waar. We hebben megaveel liefde gekregen. Mijn ouders, mijn moeder op kop, hebben ons nooit het gevoel gegeven dat we tekortschoten. Mijn moeder gaat bij álles wat ze doet uit van overvloed. Zij heeft me ook altijd gezegd: ‘Als je geeft, dan komt het. Dat is de enige manier.’”

“Dat is mooi gezegd. Alles gaat om geven, maar op mijn vijftiende lukte me dat niet. Ik ben toen in een echte mindfuck terechtgekomen. Ik werd – en ik denk dat dat normaal is op je vijftiende – heel ontvankelijk voor wat anderen tegen me zeiden. Ik was mager en iedereen noemde me ‘smalle’. Op het voetbalveld was ik ook altijd de magerste van de hoop en daar werd vaak mee gelachen. Mijn ouders zeiden steeds: ‘Wacht maar, als je dertig bent, ga je blij zijn met je genen.’ Maar ik hoorde dat niet. Ik zat helemaal in mijn leefwereld en daar was ik altijd ‘die smalle’.

“Op een gegeven moment ben ik álles beginnen te doen om spieren te kweken. Ik deed als een gek aan krachttraining, en om de twee uur zette ik mijn wekker om proteïneshakes te drinken of dierlijke eiwitten te eten, ook al werd ik er kotsmisselijk van. Het was de enige manier, dacht ik, want op alle fitnessfora zeggen ze dat je 1,5 tot 2 gram eiwitten per kilo per dag moet eten om spiermassa bij te kweken. Ik kreeg die spieren ook wel, maar verder ging het helemaal niet goed met me. Ik kreeg veel last van eczeem. De crème die de reguliere dokters me daarvoor gaven, hielp wel, maar als ik stopte met smeren, kwam het eczeem steeds terug. Toen ik daarnaast ook nog eens te kampen kreeg met chronische vermoeidheid, heeft mijn moeder ingegrepen en is ze met mij naar Rik Vermuyten gegaan. Hij is leraar oosterse filosofie en natuurlijke levenswijze. Bij hem heb ik later de opleiding oosterse geneeskunde en psychologie gevolgd.”

“Zij is er terechtgekomen omdat mijn moeder slecht reageerde op reguliere medicijnen, zoals antibiotica, en ze ten einde raad was. Zelf kon ze ook bij hem terecht en ondertussen sturen we geregeld mensen naar hem door.”

“Hij zei dat mijn lichaam de conditie had van iemand die dag en nacht uitging. Terwijl ik dus dagelijks in de fitness zat en naar mijn idee heel gezond leefde. Bleek dat ik net óngezond leefde en daardoor ook ongezond was gaan denken. Hij vertelde me dat ik van nature yin ben maar dat ik mezelf helemaal had veryangt – dierlijke voeding is yang-voeding. Kracht, spieren, een pantser bouwen tegen de wereld, dat is allemaal yang.

“Het probleem is – en dat speelt bij jou ook, denk ik: als je van nature yin bent maar door omstandigheden yang in het leven staat, ben je uit balans en ontwikkel je vaak ziektes. Je krijgt last van eczeem of hoofdpijn, of frustraties, of boosheid. Je denkt dat je tekortschiet, hebt geen zelfvertrouwen meer, voelt je niet geliefd. Zo voelde ik me ook. Zelfs al zeiden mijn ouders dat ik zoveel spieren had dat het bijna niet mooi meer was, toch vond ik het nooit genoeg. Ik was helemaal gefocust op de gasten die me ‘smalle’ noemden. Ik heb altijd wel vrienden gehad en werd gewaardeerd – op het voetbalveld was ik vaak een van de besten. Maar voor de macho’s, de yang-figuren, werkt dat als een rode lap op een stier: als je in de kijker loopt en goed ligt bij de meisjes, willen die je naar beneden halen.”

“Ja, en dat raakte me. Achteraf gezien ben ik hun dankbaar, hoor, want het heeft me gebracht waar ik nu sta. Humo mag Personal Trainers dan wel neersabelen: no matter what comes at me, het maakt me weinig uit. Mijn doel is om mensen te inspireren om zorg te dragen voor hun gezondheid, en ik ben dankbaar dat die boodschap bij degenen die ervoor openstaan wel is overgekomen.”

“Behalve als ze me tonen terwijl ik in de tuin mijn zen swing sta te doen. (lacht) Zonder ruimer kader geeft dat misschien een verkeerd beeld. Tja, de complementaire geneeskunde wordt nu eenmaal vaak in een zweverige hoek geduwd, terwijl ik daar dagelijks mensen mee help die geen oplossing vonden bij de dokter. Ik heb na de eerste uitzending trouwens ook heel veel fijne commentaar gekregen van mensen die wél konden volgen wat ik vertelde en wél geïnspireerd zijn geraakt. Daarom wilde ik aan het programma meedoen. Ik heb mij zo lang zo slecht gevoeld. Ik wéét hoe wanhopig je kunt zijn als je je ongezond voelt en niemand je kan helpen. Rik heeft me met zijn oosterse aanpak echt uit een heel diepe put getrokken. Daarom wil ik wat ik geleerd heb met zoveel mogelijk mensen delen.”

“O, echt? Dat wist ik niet. Ik ben ook megagevoelig voor prikkels. Dat is lang mijn probleem geweest. Nu gebruik ik die gevoeligheid als een kracht. Ik heb er veel aan als ik analyses maak van mijn klanten. Als je die sensitiviteit niet beheerst, ben je eraan overgeleverd en komen alle prikkels keihard bij je binnen.”

“Ja, dat werkt, daar vind je vaak antwoorden. Zolang het geen vlucht is. De kracht zit erin dat je je gevoeligheid omarmt en leert beheersen.”

“Dat is yang, daarin heb je gelijk. (lacht) Maar niets of niemand is helemaal yin of helemaal yang. Het gaat altijd om een goede balans tussen de twee.”

“Ik heb voor die studie gekozen in de periode dat ik die shakes dronk en zo overdreven aan het sporten was. Mijn toenmalige vriendin wilde ook absoluut carrière maken. Ik ging daar helemaal in mee, ik wilde ondernemen en geld verdienen.”

“Niet echt. Mijn moeder, die mental coach is, heeft bijvoorbeeld geen website, ze heeft niet de behoefte om zichzelf te verkopen. Ik vind dat heel mooi, heel yin: ze gaat voor haar missie zonder mee te doen aan de drang naar prestatie en efficiëntie van onze maatschappij, die heel yang is. Mijn mama betekent met al haar kennis heel veel voor de mensen die hun weg vinden naar haar. Ze is meester in wat ze doet, en in haar plaats zou ik dat via meer kanalen willen duidelijk maken. Ik wil op grote schaal verandering teweegbrengen omdat ik zelf heb ervaren hoe bevrijdend verandering kan zijn en hoeveel nood eraan is. Onze maatschappij zou er zoveel mooier kunnen uitzien.”

“Ja, in eerste instantie was dat voor mezelf. Alle fitnesscentra waren dicht en ik werd gek omdat ik nergens nog kon trainen.”

“Goeie vraag. Het is heel inspirerend om te voelen dat je sterker wordt, en best prettig om dat in de spiegel te zien. Fitness zorgt er ook voor dat je je mentaal goed voelt. Ik train nu wel op een andere manier dan vroeger: toen bulkte ik van de spieren, maar vond ik mezelf in de spiegel toch nog altijd te mager. Ik was dag in, dag uit met die spieren bezig, want die gaven me aanzien: ‘Wow! Vroeger was je zo mager, en kijk nu!’ Als er tijdens een avondje uit een opstootje was, vroegen ze mij om te komen helpen. In de yang-samenleving is het nu eenmaal cool om breed en gespierd te zijn.

“Toen ik de voedingsadviezen van Rik ben gaan volgen, verloor ik keiveel spiermassa. Vroeger was dat het ergste wat me kon overkomen: ik zou totaal in paniek zijn geschoten, en ik weet nog hoe verbaasd ik was toen dat helemaal niet gebeurde. Integendeel, ik keek in de spiegel en dacht: ‘Je bent afgevallen, maar je ziet er goed uit.’ Nu, het vergde nog steeds veel moed om acht kilo lichter weer naar de fitness te gaan. Daar word je echt alléén maar beoordeeld op hoe dik je biceps is en hoeveel kilo’s je aan je halter kunt hangen. Maar ook daar liep ik met opgeheven hoofd rond omdat ik zo, met het lichaam dat ik had, een belangrijke boodschap uitdroeg.”

“Mijn broer was daar vroeger helemaal niet mee bezig. Hij is gewoon een knappe gast en is gescout door een modellenbureau in het station.”

“Vloek of niet, papa ziet er wel supergoed uit. In onze yange maatschappij wordt daarnaar opgekeken. Hij is natuurlijk in de eerste plaats een onwaarschijnlijk goeie acteur, maar het is wel evidenter om je als knappe acteur lelijk te maken dan omgekeerd, lijkt me.

“De fysieke training trekt klanten aan om naar The Basement te komen – mensen zijn op dit moment nu eenmaal heel hard op het uiterlijk gericht, en daarin willen ze investeren. Maar tijdens de fysieke training begeleid ik hen vooral mentaal, geef ik voedingsadvies en stuur ik hen op het juiste pad. Ik heb zo al verschillende mensen uit een depressie gehaald.”

“Haha, ja, die kwam zomaar opeens in me op. Ik gebruik die ook wel met een knipoog, hè.”

“Ja, dat is zo. Dat komt doordat ik zowel werk aan de fysieke als aan de mentale conditie. Die combinatie wordt zelden aangeboden.

“Het is allemaal begonnen toen ik met mijn enthousiasme over wat ik allemaal had geleerd een vriend had aangestoken. Hij vroeg me of ik hem wilde trainen en we zijn er hier toen samen in gevlogen. Vier, vijf dagen per week: na een paar maanden herkenden de mensen hem nog nauwelijks. Een paar weken na die metamorfose zat ik helemaal volgeboekt: iedereen wilde dat! Ik heb niet meegedaan aan het programma om klanten te werven, want er is al een wachtlijst.”

“Ik vraag nu zeventig euro per uur. Je moet je prijs ook niet te laag zetten, want dan denken mensen dat wat je aanbiedt waardeloos is. Neem ademhalen: dat kost niks, en daarom staan mensen er niet bij stil hoe belangrijk goed en diep ademhalen is. Het eerste wat ik doe als ik opsta, is een paar keer heel diep ademen en zo de druk en stress uit mijn lijf blazen. Je moet het eens doen, je zult zien dat je helemaal anders aan je dag begint.”

“Vroeger deed ik zeven à acht coachings per dag, maar toen was ik op den duur niet meer mezelf en kon ik niet meer iedereen de kwaliteit en aandacht geven die ik wilde. Nu train ik vijf, soms zes mensen per dag.”

“Ik wil nu een onlinetraject samenstellen. Ik weet dat sommige mensen het niet breed hebben en ik wil ook voor hen van betekenis kunnen zijn. Ik ga een aantal basisprincipes en oefeningen aanbieden die mensen makkelijk zelf kunnen toepassen om gezonder te worden. We eten bijvoorbeeld allemaal te veel, eten emotioneel, terwijl je eigenlijk beter alleen maar eet als je honger hebt.”

“Misschien probeer ik dat nog weleens. Als kind speelden mijn broer en ik altijd toneeltje voor onze ouders. Ze zijn allebei acteur, dat zat er bij ons ook wel in. Maar vooral mijn vader zei altijd: als je het verstand hebt om te studeren, doe dat dan eerst.’ Hij weet dat het leven van een acteur niet makkelijk is. Ik ben ook echt blij dat ik dat gedaan heb. Had ik die managementopleiding niet gevolgd, dan had ik niet yang genoeg, niet gestructureerd genoeg kunnen werken en The Basement niet zo snel kunnen opbouwen.”

“Dat ligt wel in die lijn, ja. Hij is ook eerder yang opgevoed.”

“Net zoals zijn vader. Hij hoort wel dat anderen heel blij zijn met de training die ik geef, en hij vertelt iedereen erover, dus indirect laat hij wel zien dat hij trots is. Nu, mijn mama geeft complimenten in overvloed, dus wat dat betreft is mijn leven helemaal in balans.”

“Weet je, ik haal zoveel liefde uit wat ik doe dat ik op dit moment niet echt naar een relatie op zoek ben. Omdat ik het zo graag doe, werk ik ook veel. Ik coach zes dagen op zeven en op zondag doe ik de boekhouding.”

“Dat één plus één elf wordt. Dat is een cliché, ik weet het, maar toch lijkt dat me het mooiste wat er is: dat je elkaar kunt optillen.”

“Dat is ook zo. Ik vind het mooi dat hij dat zegt. Je begint altijd een relatie met iemand omdat je van die persoon kunt leren, dat geloof ik echt.”

“Haha, dat is waar. Soms vraag ik me wel af of ik ooit zo lang van iemand kan blijven leren. Tot nu toe bleken mijn relaties eindig. Als ik kennis aanreik en merk dat iemand daar weinig mee doet, dan heeft een relatie geen inhoud voor mij en ga ik liever een verhaal schrijven met iemand met wie er wel een zekere wederzijdse verrijking kan ontstaan.”

“Klopt. Dat was heel leerrijk om te zien. Het is zo mooi en zo krachtig hoe zij erin slagen om samen zo’n lang verhaal te schrijven. Ook na moeilijke situaties kiezen ze er toch voor om samen verder te gaan, en net daardoor leren ze heel veel van elkaar. Ik ben daar erg van onder de indruk en vroeger wilde ik dat ook per se: ik wilde niet onderdoen voor hen. Dat ik alleen zo’n relatie wilde en anders niks, heeft me lang verstikt. Maar ook daarop heb ik door mijn opleiding oosterse psychologie een betere kijk gekregen. Zo kun je in een relatie op het punt komen dat je van elkaar geleerd hebt wat je kon leren, en dat je verder moet. Dat is ook goed.”

Personal trainers, dinsdag om 21.45 uur op Play4.

Om u deze content te kunnen laten zien, hebben wij uw toestemming nodig om cookies te plaatsen. Open uw cookie-instellingen om te kiezen welke cookies u wilt accepteren. Voor een optimale gebruikservaring van onze site selecteert u "Accepteer alles". U kunt ook alleen de sociale content aanzetten: vink hiervoor "Cookies accepteren van sociale media" aan.

Neem een abonnement op De Morgen

Op alle artikelen, foto's en video's op demorgen.be rust auteursrecht. Deeplinken kan, maar dan zonder dat onze content in een nieuw frame op uw website verschijnt. Graag enkel de titel van onze website en de titel van het artikel vermelden in de link. Indien u teksten, foto's of video's op een andere manier wenst over te nemen, mail dan naar info@demorgen.be. DPG Media nv – Mediaplein 1, 2018 Antwerpen – RPR Antwerpen nr. 0432.306.234