Verliefd op ons land keerde Mark Halter terug naar Tunesië “dit land dat ik heel jong heb ontdekt.En daarmee de geur van jasmijn en deze Arabische vrouwen bevrijd van het leerstellige juk van de sharia, dankzij Habib Bourguiba, de eerste president van de moderne Tunesische Republiek.Het was in 1956, lang voordat vrouwen in westerse landen, na een lange strijd, de volledige burgerrechten kregen die ze vandaag genieten”.Hij herinnerde zich bewonderend aan de goede herinneringen van Europeanen.Nadat hij een maand geleden een telefoontje kreeg van zijn vriend imam Hassen Chalghoumi, voorzitter van de Conferentie van Imams van Frankrijk, die hem vroeg om te mobiliseren voor Tunesië te midden van een gezondheidsramp, aarzelde hij niet.“Hoe zou ik kunnen weigeren?Vooral na het zien van het bewegende beeld dat door onze televisiezenders werd uitgezonden en waarop de directeur van een ziekenhuis in de regio Bizerte in tranen uitbarstte bij het gebrek aan zuurstof, toen hij ongeveer veertig patiënten met Covid-19 moest behandelen.Dus riep hij geëmotioneerd uit.En om te getuigen: “Ik arriveerde eind juli in Tunis, Carthago, een paar dagen nadat de mensen de straat op gingen om hun president te applaudisseren die zojuist alle bevoegdheden had gewonnen.Dezelfde mensen die meer dan tien jaar geleden op straat stonden om een ​​overdreven autoritaire president, Ben Ali, te 'vrijlaten'.Ondertussen hebben gedwongen islamisering en corruptie het Tunesische politieke leven ondermijnd”, merkte hij bitter op.De schrijver vraagt ​​zich af: “Heeft het volksgejubel de komst van een voorzienige man of de nederlaag van de islamisten gevierd?Op het moment dat, een paar duizend kilometer verderop, andere islamisten, de Taliban, een land veroverden dat nog werd ondersteund door de grootste militaire macht ter wereld?Het antwoord barst uit zichzelf: "Meer dan 80% van de Tunesiërs steunde de gerechtelijke procedures die door president Kaïs Saïed waren gestart tegen de islamitische afgevaardigden en ministers van de Ennahdha-partij, wegens corruptie en steun voor terrorisme - duizenden jonge Tunesiërs vertrokken om zich bij de gelederen te voegen van jihadisten in Syrië en Irak.Ook in Sfax, bastion van de islamisten, waar de bevolking applaudisseerde”.“De staat lijkt normaal te functioneren”Echter, getuigt de schrijver, “bij afwezigheid van het parlement lijken de radertjes van de staat normaal te functioneren.Het Tunesische leven gaat door.Geen uitbarstingen, geen geweld.De vaccins die door Frankrijk - en door andere landen - zijn verzonden, stelden president Saïed in staat om apotheken te bevoorraden die gratis vaccineren".En nu?Mark Halter vraagt ​​zich inderdaad af: "Externe interventies irriteren het Tunesische patriottisme en rechtvaardigen in de ogen van de bevolking nog meer de constitutionele staatsgreep van president Kaïs Saïed".“Volgens historicus Abdelhamid Larguèche is dit gebaar vergelijkbaar met de proclamatie van de Tunesische Republiek door Habib Bourguiba op 25 juli 1957. Maar zal het dezelfde gevolgen hebben?Voorlopig heeft de president de steun van het leger en de machtige vakbondsfederatie, de Tunesische Algemene Arbeidsunie (UGTT).Evenals de vrouwenverenigingen.Zij zijn echter degenen die het risico lopen de straat op te gaan bij de eerste tekenen van een machtsgreep”.Prachtig eerbetoon aan de Tunesische vrouw, nissaon wa noss, volgens het icoon van de revolutie, de dichter Awled Hmed.Tot slot lanceert de essayist een levendige oproep zodat de vlam die dit kleine land, Tunesië, in stand houdt, nooit dooft.“In een wereld zonder ideologie, zonder profeten, zonder een collectieve droom, reageren we door te vertrouwen op voorbeelden, historisch, voor degenen die de geschiedenis kennen, of die we om ons heen vinden.Tunesië, het enige moslimland waar democratie en islam naast elkaar bestaan ​​– er zijn meerdere politieke partijen en vele overtuigingen – belichaamt door de jaren heen de hoop op verandering in deze uitgestrekte wereld om ons heen”.En om plechtig te waarschuwen: "Als deze verwijzing helaas zou vervagen, blijft er in de ogen van de wereldpubliek alleen het beeld van Kabul over onder de heerschappij van de Taliban".Chillen.Bewaar mijn naam, e-mailadres en website in deze browser voor toekomstig commentaar.